A co sądzicie o ..... Seventh Sonie

[Bron-Y-Aur Stomp]

W metalu tak pewnie jest, najważniejsze są szczerość, żywioł, spontan czyli koncerty. Zespoły metalowe nagrywają albumy studyjne tylko po to by potem mieć coś nagrywać na koncertach. To słychać w muzyce. Jednak rock to inna sprawa, tutaj przecież The Beatles nagrało swoje największe albumy gdy już nie koncertowali, a Pink Floyd znani są nie z długich tras koncertowych tylko z dopracowanych do najmniejszego szczegółu studyjnych wydawnictw. Zwróć też uwagę, że czasami tego co największe i najciekawsze nie da się odegrać na koncercie. Muzyka rockowa to przecież nie zawsze tylko gitara elektryczna, gitara basowa i perkusja. Często to instrumenty o wiele bogatsze brzmieniowo.

[Deleted User 1499]

Chyba mi nie powiesz że taki Pink Floyd z Pompei to nie piękna sprawa

[mad]

Problem jest w podejściu. Oczywiście, że rock wywodzi się z prostego bądź co bądź rock'n'rolla (wielu nadal stawia znak równości między tymi terminami) i nie ma co tego ukrywać. Jednakże czym innym jest geneza, a czym innym inspiracja. Ta prościutka kiedyś muzyka zaczęła czerpać z wielu innych źródeł - to chyba dobrze?
Dla mnie rock jest niestety martwy. To spiżowy pomnik, duma przeszłości. Nie odnajduję w nowościach żadnych rzeczy, które można by postawić obok najwspanialszych dokonań z lat 70-tych. Czasami co prawda coś mnie zachwyci (jak np. Maiden), ale zdaję sobie sprawę, że tu wielką rolę odgrywa sentyment. Tym niemniej nic już tego trupa nie uratuje - pozostaje nam "tylko" podziwianie albumu ze zdjęciami, ups - z płytami rzecz jasna.
Oczywiście jakby co zaznaczam, że to tylko moje subiektywne zdanie - jeśliby się zaraz odezwał ktoś zgorszony. I naprawdę wolałbym nie mieć racji.

[wojakwojak]

Kiedy miałem 13-17 lat to też mnie ekscytowały 25-cio minutowe solówki i te niby improwizacje (zazwyczaj są to wyuczone zagrywki lub wręcz całe "nieoficjalne" utwory). Jak dorosłem, to zaczęło mnie to nudzić, a rzeczy rozwleczone do granic możliwości w stylu LZ wręcz śmieszyć. A propos koncertów - jakbym chciał sobie posłuchać jak ktoś gra na próbie - to bym poszedł....do kolegów na próbę. Koncert to ma być widowisko i dobrze zagrana muzyka (mowa tu o koncertach "dużych" zespołów, co innego oczywiście wtorkowe grania blusowe amatorskich muzyków). Uwierzcie, że półgodzinnego blusa opartego na ogranych patentach gra się....ot tak...na próbie.

[Deleted User 2259]

http://browarnik.blogspot.com/2012/12/k ... aiden.html

Recka, czekam na opinie.

[Deleted User 2259]

Czas na opus magnum Dziewicy i moje top 5 albumów albumów wszech czasów :


1. Moonchild 10/10
2. Infinite Dreams 10/10 (chyba najlepszy ich utwór zaraz za To Tame A Land w moim rankingu )
3. Can I Play with Madness 9/10 (wchodzi znowu)
4. The Evil That Men Do 10/10 (to jeden z tych hitów które mogą klepać do śmierci)
5. Seventh Son of a Seventh Son 9/10 (Coś słabiej niż zawsze, odjąłem 1 punkt)
6. The Prophecy 8,5/10
7. The Clairvoyant 8,5/10
8. Only the Good Die Young 9/10

Uważasz się za fana Iron Maiden i nie lubisz tego albumu ? to lepiej idź do psychiatry ... lub ciągnij bigos do Betlejem :finger:

''Obiektywnie'' - 9,25/10 to powinienem dać 9,5/10 (ale tyle dostał SiT który miała średnią niższą o 0,38, a nie jest to mój nr 1) więc z czystym sumieniem 10/10
Subiektywnie 100/10, dobra 10/10 :dork:

W skali IM u mnie :

Syn - 10/10
SiT - 9,5/10
Pom - 9 (9,5)/10 <wymienia się z SiT czasem)
Powerslave - słabsza 9, no i gitara.

Ranking utworów po zakończeniu Survivoru dotyczącego Synka.

[Bon Dzosef]

1. Moonchild 9/10
2. Infinite Dreams 8/10
3. Can I Play with Madness 2/10
4. The Evil That Men Do 8/10
5. Seventh Son of a Seventh Son 8/10
6. The Prophecy 7/10
7. The Clairvoyant 9/10
8. Only the Good Die Young 9/10

U mnie "8" to bardzo dużo, także to mówi samo za siebie.

Can I Play to jedyny utwór Maiden, któremu dałbym poniżej 5.

[pz]

Aż tak nie znosisz CIPWM

Świetna płyta, bardzo równa (z jednym wyjątkiem - dlatego stoi w moim rankingu poniżej Somewhere in Time). "Wyróżniłbym" tutaj dwa utwory:
Can i Play - jeden ze słabszych utworów Maiden, chociaż ma kilku "godnych" rywali na innych płytach
Seventh Son - dla mnie ten utwór nie wytrzymuje konkurencji ze swoimi "odpowiednikami" z wcześniejszych płyt

[widman]

To gdzie ten bigos?

[Saimon1995]

U mnie wygląda to tak:
1. Moonchild 10/10 (jeden z najlepszych otwieraczy w dyskografii IM)
2. Infinite Dreams 10/10 (poezja, zwłaszcza pod względem gitar)
3. Can I Play with Madness 8/10 (najsłabszy numer na płycie, trochę się przejadł, ale wciąż daje rade)
4. The Evil That Men Do 9,5/10 (pod względem singli IM - mistrzostwo, wysoko w hierarchii)
5. Seventh Son of a Seventh Son 10/10 (majstersztyk, dla mnie - od momentu, kiedy w końcu usłyszałem go na żywo po raz pierwszy - najlepsza kompozycja w dorobku Ironów)
6. The Prophecy 9,5/10 (bardzo cenię ten numer, za każdym razem mam ciarki, gdy sobie go odpalam)
7. The Clairvoyant 9/10 (no cóż, kolejny zacny singlowy numer, no i ultramelodyjny)
8. Only the Good Die Young 9/10 (niedoceniany utwór, niesłusznie, bo to rzecz naprawdę na wysokim poziomie)

Średnia: 9,38 (ale i tak zawsze daje maksymalne 10, pomimo obecności CIPWM).

[krusejder]

Czytam z przyjemnością głosy rozsądku. Jednak to nie jest najwybitniejsza płyta IM, osobiście umieszczam ją niżej niż np. Powerslave i Somewhere in Time.

[wojakwojak]

Ja również - 7 u mnie jest niżej niż Power, Piece i Somewhere.

[mad]

Ja również 7.Son stawiam jednak nieco niżej od w/w wymienionych. Ale tylko nieco - bez szkła powiększającego i suwmiarki nie dostrzeże się różnicy. Wielkim problemem Siódmego Syna jest Can I Play... - nie rozumiem, jak można było coś takiego wstawić na świetny album. I jeszcze bardziej nie rozumiem żywotności tego utworu w setlistach. Maiden potrafi zniechęcać do siebie słuchaczy.

[widman]

Ja to się w ogóle jakoś nie podniecam tą płytą, po czasie mi naprawdę przeszło. O wiele lepsze jest Somewhere in Time czy nawet No prayer for the dying dla mnie.

[Hospes]

Powtarzam już któryś raz: Can I play with madness nie obniża w jakiś znaczący sposób noty całego albumu! :-) Jest to całkiem udany utwór, dla odmiany lżejszy niż inne i konkretny. W żadnym razie nie odniosłem wrażenia, że psuje płytę lub znacznie odstaje od pozostałych nagrań z albumu. I taką mam opinię od pierwszego słuchania. :-) Troszkę więcej taktu i głębszego spojrzenia

[Dejavu]

No Prayer lepsze niż Seventh Son - oryginalna opinia, trzeba przyznać A oceniaj sobie jak chcesz, gdyby wszyscy musieli sobie tłumaczyć odmienne od własnych spojrzenie na płyty, tak jak Ty to robisz, to musiałby być wysyp głos mówiących jak bardzo nieosłuchany jesteś. Na szczęście tylko kilka osób ma tutaj takie podejście.

[Felcio]

O Can I Play with Madness napiszę tyle, że wiosną 1988 w radiowej trójce zaprezentowano właśnie ten nowy utwór Iron Maiden. Nie powiem, bo wiele osób z mojego towarzystwa wyczekiwało świeżego materiału Maiden. Can I Play with Madness, którego właśnie wtedy puszczano jako ten pierwszy nowy track z nadchodzącego albumu mocno zachwiał pozycje zespołu pośród jego zwolenników. Mi samemu po przesłuchaniu kilkakrotnie tego utworu przeszła chęć zapoznania się z resztą płyty. Pomyślałem, że jeżeli taka ma być nowa płyta Iron Maiden i tak teraz ma grać ten zespół, to po prostu szkoda sobie tym głowy zawracać. Niektórzy nawet byli mocno wkurzeni i zniesmaczeni. Darli koty na zespole. Na szczęście jak się później okazało płyta aż taka kiepska nie była. Ale wydaje mi się, że w dużej mierze przez ten singlowy utwór wielu wtedy trochę zwątpiło w Iron Maiden. Na pewno nie był to udany singiel. Gdyby to był Evil That Men Do sprawa wyglądałaby myślę zdecydowanie inaczej. Z tym, że tak jak pisałem wcześniej. Według mnie Iron Maiden nagrał i tak bardzo dobry album, ale co niektórym pewnie ten singielek trochę krwi napsuł Do najlepszych wałków Maiden bym go nie zaliczył.

[Bon Dzosef]

3. Can I Play with Madness 9/10 (wchodzi znowu)

J A K

[mad]

O Can I Play with Madness napiszę tyle, że wiosną 1988 w radiowej trójce zaprezentowano właśnie ten nowy utwór Iron Maiden. Nie powiem, bo wiele osób z mojego towarzystwa wyczekiwało świeżego materiału Maiden. Can I Play with Madness, którego właśnie wtedy puszczano jako ten pierwszy nowy track z nadchodzącego albumu mocno zachwiał pozycje zespołu pośród jego zwolenników. Mi samemu po przesłuchaniu kilkakrotnie tego utworu przeszła chęć zapoznania się z resztą płyty. Pomyślałem, że jeżeli taka ma być nowa płyta Iron Maiden i tak teraz ma grać ten zespół, to po prostu szkoda sobie tym głowy zawracać. Niektórzy nawet byli mocno wkurzeni i zniesmaczeni. Darli koty na zespole. Na szczęście jak się później okazało płyta aż taka kiepska nie była. Ale wydaje mi się, że w dużej mierze przez ten singlowy utwór wielu wtedy trochę zwątpiło w Iron Maiden. Na pewno nie był to udany singiel. Gdyby to był Evil That Men Do sprawa wyglądałaby myślę zdecydowanie inaczej. Z tym, że tak jak pisałem wcześniej. Według mnie Iron Maiden nagrał i tak bardzo dobry album, ale co niektórym pewnie ten singielek trochę krwi napsuł Do najlepszych wałków Maiden bym go nie zaliczył.

Tak było - pamiętam, potwierdzam. Tylko ze stwierdzeniem " aż tak kiepska nie była" (o płycie 7.S) nie mogę się zgodzić, bo płyta jest bardzo dobra - i to akurat zauważono od razu. Owszem, może jakaś grupa fanów nie polubiła jej, ale recenzje były entuzjastyczne. Pamiętam, że któryś z dziennikarzy muzycznych z epoki napisał, że płyta powinna otrzymać tyle gwiazdek, ile posiada amerykańska flaga.

[UptheIronsWro]

Pięć ulubionych utworów

1.Infinite Dreams
2.Seventh Son of a Seventh Son
3.The Clairvoyant
4.Moonchild
5.The Prophecy