Najlepsza waszym zdaniem płyta (+ uzasadnienie)

[FanMaiden]

Jaka jest waszym zdaniem najlepsza płyta??? Proszę podać tytuł, a także powód, dlaczego wybraliście właśnie tą.

[ShoNy]

Dance of death. Może dla niektórych wyda się to chore, ale uważam ta płytę za najlepszą w dorobku dziewicy. Wszystkie piosenki są takie świeże, energiczne, oryginalne. Jednak The final frontie jest mocnym kandydatem na pierwsze miejsce.

[Deleted User 4432]

Dla mnie to przewalenie ciężki wybór.
Bo z jednej strony największy sentyment mam do Virtuala , jest to najczęściej słuchana przeze mnie płyta Maiden do tej pory.
Z drugiej strony pomijając wszelakie sentymenty najbardziej lubię debiut .Kawałki na niej zaprezentowane wydają mi się mieć najwięcej polotu , czadu i nie wiem jeszcze czego . Po prostu chłopaki dali tam upust swojemu młodzieńczemu wigorowi i słychać to tam .
Z trzeciej strony kiedy brać pod uwagę warsztat , poziom utworów najbardziej idealnym , od początku do końca trzymającym równy , wybitny poziom kompozytorski , instrumentalny i wokalny (no, niektórzy twierdzą , że pod tym względem jednak na SiT Dickinson najlepiej się zaprezentował) jest Seventh Son.
Z czwartej strony najlepszym panaceum na chandrę był zawsze dla mnie X-factour, jest to płyta jedyna w swoim rodzaju i ciężko mi postawić ją niżej od wcześniej wymienionych.

Podsumowując , najlepszą płytą Maiden jest The Best of The Beast.

[seventh_son7]

Moim zdaniem AMOLAD! Świetna płyta, cholernie dojrzała i rozbudowana. Piosenki to nie 3 minetowe napie**alacze, a pieśni. Brak słabych kawałków na albumie, co akurat bardzo rzadko się zdarza. To jakby ich doskonałość! A generalnie jestem bardziej za Iron Maiden po reunion, kiedy są dojrzalśi.

Pozdrawiam!
Jakub Ziemowit

[MrCrowley]

Kiedyś idąc w moim małym 8-tysięcznym miasteczku drogą minąłem mężczyznę w koszulce Maiden. Z racji że miałem podobną, zaczęliśmy rozmawiać. No i z racji na mój wiek trochę mój rozmówca ze mnie kpił, no więc spytał o najlepszy utwór. Było mi niezwykle ciężko odpowiedzieć na to pytanie, odpowiedziałem: wszystkie są świetne, ale widząc jego reakcję (chyba myślał, że się po prostu nie znam) dorzuciłem: chyba Powerslave, ale większość piosenek z lat 80' w górę jest super!
To też oceniając płytę popatrzę na ilość piosenek, które uważam za świetne. No i tu wygrywa Seventh Son of a Seventh Son. Nie ma na tej płycie piosenki, która odstaje. Na przodzie wg. mnie the Prophecy i tytułowy utwór.
Pod względem jakości ulubionych utworów przoduje u mnie The Number of the Beast, choćby za tytułowy utwór, Hallowed Be Thy Name, Children of a Damned, Run to the Hills.
Ale jak przypomni mi się wspomniany wcześniej utwór Powerslave, na myśl przychodzą mi od razu Aces High, 2 Minutes to Midnight.
Za to jakos tak mnie nagle na Somewhere in Time nachodzi ochota, Heaven Can Waaaaaait, Caught Somewhere in Tiiiiiiiime, Wasted Yearssss, Stranger in a Straaange Laaand...
Generalnie, powtórzę odpowiedź jaką dałem wspomnianemu mężczyźnie - wszystkie są niezłe! Pominąłem opis reszty, ale na każdej płycie jest kilka świetnych piosenek!

[Steve]

A może być 15 najlepszych i bez uzasadnienia?

[erosinho]

[quote="ShoNy"]Dance of death. Może dla niektórych wyda się to chore

No faktycznie trochę chore, biorąc pod uwagę że to jedna z 2-3 najsłabszych płyt zespołu Ale o gustach się nie dyskutuje, tak więc moją wypowiedź proszę traktować w kategoriach żartu.

[erosinho]

A teraz na serio.

Jak dla mnie 7 th son of a 7th son. Płyta kompletna i genialna w każdym dźwięku. Nie ma na niej słabych kawałków, żadnych wypełniaczy. Płyta świetnie dopracowana pod względem produkcyjnym, aranżacyjnym, poza tym posiada niesamowity klimat. Cała aż kipi od ilości świetnych pomysłów, weźmy na to Moonchild, Infinite Dreams czy utwór tytułowy: mamy tu wszystko co najlepsze: zmiany tempa, świetne melodie, solówki.
Tak sobie myślę, że prawdziwą wartość płyty można ocenić dopiero na kilka lat po jej wydaniu. Kiedy po pewnym czasie do niej wracamy, często znając ją niemal na pamięć, okazuje się, czy było warto tak się kiedyś nią zachwycać. A 7th son jest tą płytą, którą nieważne czy słucham po raz 10, 50 czy 150 za każdym razem tak samo mnie zachwyca i tak samo mi sie podoba. A do tego w ogóle nie nudzi. Up the Irons!

[Siwy]

Maidenów słucham od dziesięciu lat i na początku nie potrafiłem powiedzieć, która płyta jest dla mnie najlepsza, bo do wszystkiego podchodziłem obiektywnie, starając się wyzbyć wszelkich sentymentów.

Teraz jednak śmiało mogę powiedzieć, że najlepszą płytą jest dla mnie Brave New World, bo od niej zaczęła się moja przygoda z tym zespołem i jego muzyką. To ją pierwszą usłyszałem i to w niej się zakochałem bez pamięci. I mimo, że przez te wszystkie lata miotałem się pomiędzy różnymi klasykami zespołu, teraz mogę powiedzieć, że stara miłość nie rdzewieje i aż do śmierci będę uważał tę płytę za ideał pod każdym względem.

a po śmierci, nawet na mękach piekielnych nie zmienię zdania

[matik]

Dla mnie najlepsza jest Live After Death bezapelacyjnie najlepsza koncertowa płyta którą słyszałem . Moge jej słuchać bez końca nigdy sie nie nudzi kapitalne wersje najlepszych utworów jakie mozna sobie wyobrazić w dyskografii Maiden . To dla mnie Biblia heavy-metalu od niej nalezy zacząć słuchać tej muzyki. Tak powinien grać kazdy zespoł na koncercie tzn tak profesjonalnie i zarazem tak energetycznie z takim kopem ze kopara opada . To ideał koncertu rockowego w czystej postaci .

[Siwy]

Dla mnie najlepsza jest Live After Death bezapelacyjnie najlepsza koncertowa płyta którą słyszałem . Moge jej słuchać bez końca nigdy sie nie nudzi kapitalne wersje najlepszych utworów jakie mozna sobie wyobrazić w dyskografii Maiden . To dla mnie Biblia heavy-metalu od niej nalezy zacząć słuchać tej muzyki. Tak powinien grać kazdy zespoł na koncercie tzn tak profesjonalnie i zarazem tak energetycznie z takim kopem ze kopara opada . To ideał koncertu rockowego w czystej postaci .

a dla mnie ta płyta ma jedną, ale ogromną wadę - Dickinson. Aż nie mogę słuchać/oglądać koncertu przez formę w jakiej wtedy był. Cały czas się dziwię, jak ludzie mogą uważać ten koncert za jeden z najlepszych w historii muzyki...

[PanPrezes]

Taki już jego urok, to w końcu koncertówka i nie chodzi o to żeby wszystkie nutki były na swoim miejscu, ale żeby skopało dupę do sina. LAD ma nieziemskiego wręcz kopa i temu jest klasykiem

[wojteq]

a dla mnie ta płyta ma jedną, ale ogromną wadę - Dickinson. Aż nie mogę słuchać/oglądać koncertu przez formę w jakiej wtedy był.

0_o naprawdę nie podobała ci się jego tamtejsza kondycja wokalna ? To kiedy był w lepszej ? Jak dla mnie LAD to szczyt szczytów jeśli chodzi o wokal Bruce'a. Oczywiście nie wali tam super wysokimi tonami, ale jest mega power!! Dzięki tej MOCy w głosie Dickinsona właśnie pokochałem Maiden. Od LAD zaczynałem ich słuchać, więc mam dodatkowy sentyment.

[Zilian]

Ja mam w sumie dwóch faworytów. najchętniej bym wymienił tutaj TFF która jest obecnie od premiery moim numerem jedne i w sumie muszę się bronić przed sobą żeby ją wyłączyć bo średnio dwa razy dziennie jej słucham ale jednak jest jak na razie trochę za młoda ale do rzeczy. Przed sobą mam dwóch faworytów Powerslave i Somewhere In Time. Powerslave dla tego że jest to pierwsza płyta IM jaka kupiłem, pierwsza płyta jaką słuchałem. Śliczna i ciekawa oprawa wizualna, jest tylko wstępem do świetnych (nie wszystkich) utworów. Aces High, 2 Minutes To Midnight, Powerslave i nie śmiertelna opowieść o okręcie uwięzionym w lodzie którą fundują nam "Marynarskie Rymy". I dopełnieniem tego wszystkiego jest LIVE AFTER DEATH. Utwory z Powerslave brzmią po prostu niesamowicie. I tak ta płytę widziałem na początku ale z biegiem czasu dotarło do mnie że tak naprawdę kocham ta płytę za początek i koniec a środek hmm nie najgorszy chociaż do miana mojego ulubieńca trochę mu brakuje. Nie wiem jak można to określić jako zmęczenie materiału czy po prostu dalszy rozwój gustu muzycznego. Długo nie miałem swojego #1. Mialem kilka oryginałów i reszta piratów i w sumie słuchałem tylko tych oryginałów aż pewnego dnia na Allegro nabyłem Somewhere In Time. Słyszałem ten album wypalony na BenQ ale w oryginale brzmiał o niebo lepiej. Zagłębiłem się w ta płytę, dokładnie, jest bardzo melodyjna inna niż poprzednie dużo ciekawsza. Troszkę nie przypadła mi do gustu oprawa wizualna ale nie o to przecież chodzi. Dla mnie płyta cholernie równa zaczyna się świetnie i świetnie się kończy i w porównaniu do Powerslave mocny ma też środek. Mógłbym pisać jakie utwory najbardziej lubię ale nie wiem czy ma sens na pewno najbardziej lubię "mniej popularna" Część płyty. Czyli wywalamy Wasted Years i Heaven Can Wait i mamy resztę Tak wiec Powerslave bo od niego wszystko się zaczęło, poddałem się mocy faraona, za sentyment i za Live After death bo bez tej płyty bo go nie było Somewhere In Time za to że zastąpił coś co wydawało się nie zastąpione, za Aleksanda Wielkiego, za podroż w czasie która odbywam słuchając tej płyty. To nie jest tylko muzyka to coś co stało się moim życiem, coś co przywraca wspomnienia, nakłania do przemyśleń. Tak widzę muzykę IRON MAIDEN.

[Siwy]

0_o naprawdę nie podobała ci się jego tamtejsza kondycja wokalna ? To kiedy był w lepszej ?

Rock In Rio czy, powiedzmy, że z mniej oficjalnych Beast Over Hammersmith i Donington '88

Na LAD może Bruce był w gorszej formie, która wynikała ze zmęczenia, albo po prostu to nie był jego dzień, ale jakoś nie odpowiada mi jego występ na Long Beach i gdyby nie świetna oprawa wizualna i jednak dobra forma reszty zespołu, to byłaby chyba najgorsza oficjalna koncertówka IM. Moim zdaniem oczywiście ;]

[wojteq]

Rock In Rio czy, powiedzmy, że z mniej oficjalnych Beast Over Hammersmith i Donington '88

Na LAD może Bruce był w gorszej formie, która wynikała ze zmęczenia, albo po prostu to nie był jego dzień, ale jakoś nie odpowiada mi jego występ na Long Beach i gdyby nie świetna oprawa wizualna i jednak dobra forma reszty zespołu, to byłaby chyba najgorsza oficjalna koncertówka IM. Moim zdaniem oczywiście ;]

Generalnie podtrzymuję - LAD najlepszy EVER Co do RiR nie zgodzę się, po prostu uważam, że Bruce po reunion już nie dawał aż tak rady jak w latach 80-tych i to jest normalne. Pięknie sobie radzi zmieniając technikę śpiewania, ale oczywiście złote lata (moim zdaniem ) już nie wrócą. Co nie znaczy że teraz śpiewa źle, po prostu jest starszy i nie kipi aż tak energią i powerem głosowym jak wtedy. Co do Beast over Hammersmith to świetna koncertówka, rzeczywiście pokazał tam klasę samą w sobie, Donnington '88 aż tak nie znam w całości, choć z tego co widziałem fragmentami to dawał radę. Generalnie na LAD po prostu śpiewał w bardzo charakterystyczny sposób, potem da sie to jeszcze wyczuć na SiT, gdzie też jeszcze podobnie śpiewa. Na pewno był już zmęczony, w końcu to nagrywali w środku morderczej trasy WST. LAD jest pomontowane z kilku koncertów więc nie wchodzi w grę coś takiego jak "to nie jego dzień". Oczywiście wszystko jest kwestią gustu pozdrawiam!

[Siwy]

Na pewno był już zmęczony, w końcu to nagrywali w środku morderczej trasy WST. LAD jest pomontowane z kilku koncertów więc nie wchodzi w grę coś takiego jak "to nie jego dzień".

No dobra, chodzi mi o te z Long Beach, które są chyba miksem dwóch nocy. te z Hammersmith są o niebo lepsze. Ale jeżeli chodzi o DVD, to mamy tylko Long Beach i ten koncert, moim zdaniem, ssie pałkę na maksa...

[Zilian]

Co do koncertowej IM ja je dzielę na dwie że tak powiem grupy. Do oglądania i do słuchania.
LAD jest świetnym koncertem przynajmniej moim zdaniem. Zyskał na pewno przez mega trasę koncertową. Oprawę wizualną która wtedy w dobitny sposób ukształtowała to jak będą wyglądały koncerty IM w przyszłości. Jednak szczerze to wolę go słuchać niż oglądać. Jako dźwięk płynący z głośników jest wspaniały. Hit za hitem hitem podparty jednak oglądając go na DVD hmm nie wiem mi czegoś brakuje jest wspaniały ale hmm to jednak nie to. Długo się zastanawiałem co mi w nim nie pasuje przecież przez tak długi czas był dla mnie najlepsza koncertówką jednak nie odkryłem tego. Jako album CD na pewno ogromny + za klimat ale na DVD jakoś tego klimatu nie czułem. I jeśli chodzi o DVD to ustępuje miejsca Rock In Rio. Zawsze jak ktoś wspominał że Rock In Rio jest lepszy to się bulwersowałem bo jak to tak... Dopiero gdy zobaczyłem DVD zrozumiałem. Koncert zmontowany świetnie. Publiczność (raczej armia pod sceną) wspaniała, aż chce się tam być. To jak dorośli już ludzie dziadki heavy metalu hehe potrafią rozbawić publiczność to coś niesamowitego. Widać jak dobrze czują się na scenie. Rock In Rio na CD brzmi dobrze jak każda koncertówka ale dopiero po obejrzeniu DVD odkrywa się prawdziwą magię tego występu. Death On The Road to moim zdaniem najsłabszy jak na razie koncert wypuszczony na CD i DVD IM. Nie jest zły ale hmm nie mogę się do niego przekonać jakoś. Niby set lista fajna, ale ten klimat Westenfalenhalla mi się nie udzielił i ze wszystkich koncertówek po ten sięgam najrzadziej. Donnington 92 to pierwszy koncert jaki dostałem z repertuaru IM. Cieszy jego długość, zróżnicowana set lista. Szkoda że nie wyszedł w dobrej jakości na DVD bo moim zdaniem z Rock In Rio mógłby spokojnie konkurować. Jego minusem jest niestety forma wokalna Bruca która podupadła i dość wyraźnie to słychać. jednak jak napisałem wcześniej setlista tego koncertu jest dość mocna przynajmniej dla mnie i lubię do niego wracać Maiden England znam tylko ze słyszenia i tutaj setlista po prostu powala. Still Life, Killers, Seventh Son of a Seventh Son i wiele innych. Koncert wspaniały do słuchania to na pewno ale czy bym wracał często do niego na DVD nie wiem. Z tego co widziałem na Youtubie to tak jakoś do mnie nie przemawia. Dużo bardziej lubię oglądać koncerty stadionowe na otwartym powietrzu nić w hali

[Korstern]

Iron Maiden nie ma złej płyty. W każdej coś jest co sprawia, że jest w pewien sposób najlepszą. Jeśli miałbym wybrać swoje Top 3 to byłyby to:

1. The Number of the Beast - Jakościowo wymiata. Run to the Hills, Hallowed Be Thy Name, The Prisoner, Invaders no i oczywiście tytułowy utwór. Nigdy jej nie przewijam, zawsze słucham od deski do deski i zawsze mnie wgniata. Ta płyta mimo 34 lat na karku trzyma się niesamowicie dobrze.

2. Brave New World - Chyba nie można zrobić lepszej płyty, kiedy do zespołu wraca najlepszy wokalista oraz najlepszy gitarzysta Maiden. Pierwszy album z trzema wioślarzami brzmi kapitalnie. Najlepiej prezentuje się w mojej opinii "Dream of Mirrors", który jest idealnie wyważony. Kopiący w zad wstęp, spokojny środek, przyspieszenie i powolne zakończenie. Oprócz tego tytułowy, "Blood Brothers" oraz "The Wicker Man".

3. The Book of Souls - Może to zbyt pochopne bo ten album ma jakieś pół roku i może wciąż nie minął mi hype na niego, ale po prostu kocham kompozycje na tym krążku. Zwłaszcza te najdłuższe. The Red and the Black, If Eternity Should Fail, Empire of the Clouds oraz The Book of Souls wygrywają tutaj po całości. Płyta jest niezwykle klimatyczna. Chyba od czasów Somwhere in Time nie czułem takie klimatu na płycie IM.

Tuż za podium znalazłby się Seventh Son Of A Seventh Son, a piątkę zamknąłby Somwhere in Time. Ale to TNotB jest dla mnie niekwestionowanym numerem 1

Pełny ranking u mnie wyglądałby tak:

1. The Number of the Beast
2. Brave New World
3. The Book of Souls
4. Seventh Son Of A Seventh Son
5. Somwhere in Time
6. Iron Maiden
7. Dance of Death
8. Fear of the Dark
9. Killers
10. Piece of Mind
11. Powerslave
12. The Final Frontier
13. The X Factor
14. A Matter Of Life and Death
15. No Prayer For The Dying
16. Virtual XI

[predator]

Chciałbym napisać nie o najlepszej płycie, ale o kolejnych miejscach. Otóż przesłuchałem ostatnio kilka razy SIT i poszła w moim rankingu sporo do góry. Natomiast AMOLAD, która była sporo wyżej, spadła niżej. Tak więc takie rankingi w moim przypadku są niewiele warte, bo miejsca zmieniają się w zależności od przesłuchania. Wniosek z tego taki, że wszystkie płyty Maidenów są bardzo dobre.